ik spreek hier vanuit de vrouw en de man. Maar als het voorbij het fysieke stuk gaat, kan het net zo goed de vrouwelijke en mannelijke energie zijn die we allemaal in ons dragen.
~ Draagkracht ~
Als vrouw en zeker als je ook moeder bent, hoef ik je wellicht niet uit te leggen wat draagkracht betekend. Letterlijk heeft iedere vrouw de kracht en potentie om vanuit natuurlijk en innerlijk bewustzijn te kunnen dragen. Zijn we in principe in staat om 9 maanden lang vorming te geven aan nieuw leven. In warmte en geborgenheid, gedragen in onze schoot. Maar draagkracht gaat verder dan alleen fysiek kunnen dragen. Ook dragen we als vrouw vaak op mentaal en emotioneel vlak. Soms zelfs zo veel dat het ons overbelast. Dat we daar eigenlijk graag ondersteuning en zorg in zouden willen ontvangen.
Als we dan bereid zijn om hulp te aanvaarden, reiken we uit. Naar de vrouwen om ons heen en ook naar onze mannen..
Maar hoe kunnen wij aan de man vragen en verlangen om ons te dragen als zij deze draagkracht vanuit de vrouw nooit zelf hebben mogen en kunnen ervaren? Het dragen van binnenuit? Ik hoor de vrouw vaak genoeg zeggen: 'Ik verlang naar een man die mij helemaal kan dragen en die zichzelf kan dragen.'
Maar zou het niet slechts een mooie aanvulling mogen zijn in gelijkwaardigheid?
Zijn wij als vrouw dan zelf als eerste in staat om onszelf volledig te kunnen dragen? Zijn wij zo diep verankert en gezakt in de potentie van ons vrouw zijn? Verbonden met de kracht van onze baarmoeder? Zijn we bereid te zien om de leegtes die wellicht nog in onszelf zit, niet te willen opvullen door een ander, door de man? Zijn we bereid om onze vrouwelijke bron van creativiteit en seksualiteit volledig te omarmen? Zonder angst voor veroordeling of afkeuring?
Of zijn we daarin nog steeds afhankelijk van de goedkeuring van de buitenwereld? Of van man?
'Als hij mij maar ziet, dan ben ik goed genoeg.' 'Maar als dit niet gebeurd dan word ik onzeker en voel ik me afgewezen.'
'Dan pas ik me maar aan en doe ik wat ik denk dat wat mij en van mijn vrouwzijn wordt verlangt en verwacht. Dan raak ik nog verder verwijderd van wie ik daadwerkelijk ben, van mijn essentie.
En dan.. als de man uitreikt en zich voor ons opent. Zijn wij dan ook bereid om onze hardheid, overlevingsstand ( 'ik doe het zelf wel') op te geven? Geven wij ruimte aan de man om ook daadwerkelijk man te kunnen zijn?
Durven wij achterover te leunen? erop te vertrouwen dat hij ons opvangt, draagt en ondersteunt vanuit zijn Mannelijke potentie en Draagkracht?
Wat welzeker een andere energie met zich mee brengt dan wij wellicht verwachten.. Omdat hij nu eenmaal man is en niet vanuit dezelfde draagkracht leeft als wij vrouwen.
Man, ben je bereid de vrouw in haar volledigheid te blijven zien, ontvangen en aanvaarden? Voorbij de fysieke laag en vorm? Zie je nog steeds haar volledige vrouwelijke kracht en potentie en kun je haar daarin bekrachtigen? Help je de vrouw zodat ze haar licht kan blijven schijnen en moedig je haar aan zodat ze in haar vrouwelijke kracht kan blijven staan? In het stuk wat tijdloos is..en onveranderlijk. Mag ze de hardheid loslaten, mag ze leunen en kan er natuurlijk evenwicht blijven(d) ontstaan?
Geven wij elkaar de ruimte om te leven vanuit onze volledige potentie en kunnen wij op die manier de balans terug brengen in het
mannelijke en vrouwelijke? ♀️ ♂️
Shakti & Shiva?
Yin & Yang ☯️
De verandering en het vertrouwen begint in onszelf en vanuit daar komt de wereld langzaam weer terug in zijn natuurlijke balans.
Liefs, ?
? Michelle
